Oh my dog

Ze vond het spannend. Ze kende intense emoties, een postnatale depressie. Toch voelde ze de roep om dieper te gaan in haarzelf. Om dichter bij de bron te leven, bij haar bron. In haar reis kreeg ze hulp uit onverwachte hoek.
Hij week niet van haar zijde. Zwarte jaguar Diego. Hij praatte met haar: ga daar maar even naar binnen, ik wacht op je. En warempel, hij was er nog nadat ze een stukje te zien kreeg van haar jeugd en weer naar buiten kwam.

Hij stond haar bij in verdriet en vreugde. Aan het einde van haar reis zei haar krachtdier Diego grappend: “als je ooit een hond neemt, noem hem dan Diego. “

Ze hadden het allen niet kunnen bedenken… ze gingen alleen maar even kijken… dat Diego een 1,5 week later in het midden van hun gezin zou zijn. Dochter en zoon zijn er niet bij weg te slaan!! Niet gek met zo’n zalig snoetje.

Moeder Aya kent zoveel bijzondere wegen van liefde.