Ode aan de creatie
Ode aan de schepper
Vorige week reisde een vrouw diep naar binnen in een sessie bij mij thuis. Haar lichaam golfde en uit haar keel ontstonden prachtige klanken waarna ze zich met grote ogen verbaasde over zichzelf en de mogelijkheden van haar stem. Ze luisterde naar zichzelf, haar klank en liet haar vingers bewegen op een van de instrumenten. Zo startte haar reis in de muziek en haar eigen lied. Na de sessie was er iets in haar aangeraakt, herinnerd en ze durfde muziek te maken, bestelde direct diverse instrumenten en genoot… van de klanken en haarzelf.
Vandaag sprak ik haar opnieuw en ze wilde graag een volgende sessie nog wat dieper.
Het was nog niet zo lang geleden en ik vroeg me af of het nodig is. Ik vroeg haar: wat als de diepte hier al is? Hier in dit moment? Ga er maar naartoe.
En ineens was ze daar aan de oever van de rivier van Suriname waar ze als kind graag met haar vingers kleidde. Haar eerste beelden in haar handen vorm kregen. Tranen rolden en stukjes van haar thuis, haar eerste levensjaren werden voelbaar en zichtbaar. Het mocht er zijn. De diepte, haar verleden, haar oorsprong.
Ik schreef dit gedicht voor haar en graag draag ik het op aan de creatieve stroom in jou en mij.
En ook aan de kunst, de kunstenaar, aan de blik die kan aanschouwen en het hart dat zich kan laten raken en verwonderen.
Beeld jezelf in
In de rivier
Stromend
Door het landschap
Jij bent
De rivier
Het water
De klei
Het kleinste deeltje
In jouw handen
vormt
zich
Door jouw ogen
vormt
zich
Creatie
Schept
Zichzelf
Alles in jou
De stroming
Beweegt jou
Creatie
Schept
Zichzelf
Het is hier
Aan de oever
van de rivier
Bron van leven
Jouw oorsprong
Begint